Për shkak se Perëndia është i shenjtë, pranimi prej Tij mbi bazën e veprave të krijesës është plotësisht i pamundur…A mundet errësira të banojë me Dritën? A mundet i Papërlyeri dhe i Panjolli të kënaqet me “rrobat e ndotura” (Isaia 64:6)? Më e mira që njeriu mëkatar mund të sjellë përpara është e ndotur. Një pemë e korruptuar nuk mund japë fruta të mira. Perëndia do të mohonte veten e Tij, do tw çnderonte përsosmëritë e Tij nëse do të llogariste si të drejtë dhe të shenjtë atë që në vetvete nuk është kështu; dhe asgjë nuk është kështu e cila nuk ka të paktën një njollë mbi të në kundërshtim me natyrën e Perëndisë. Por i bekuar qoftë Emri i Tij, që atë që shenjtëria e Tij kërkonte hiri i Tij e siguroi në Krishtin Jezus, Zotin tonë. Çdo mëkatar i mjerë që ka shkuar tek Ai për strehë qëndron “i pranuar në të Dashurin” (Efesianët 1:6). Haleluja!
~A.W. Pink~
The Attributes of God [Atributet e Perëndisë] (Swengel, PA; Reiner Publications)
p.47. The Holiness of God [Shenjtëria e Perëndisë]