Kam njohur disa njerëz që, kur u kthyen, nuk kanë qënë shumë të qartë për ungjillin, të cilët janë bërë ungjillorë nga zbulimet e vetë nevojës së tyre për mëshirë. Ata nuk mund ta shqiptonin dot fjalën ‘Hir.’ Ata e filluan me H, por shumë shpejt shkuan me një V, derisa shqiptuan ‘vullneti i lirë’ përpara se të kishin mbaruar.

Por pasi ata mësuan dobësitë e tyre, pasi ranë në mëkat dhe gabime serioze, dhe Perëndia i ngriti, ose pasi kaluan përmes një depresioni të thellë të mendjes, ata këndojnë një këngë të re. Në shkollën e pendesës ata kanë mësuar që të shqiptojnë. Ata kanë filluar të shkruajnë fjalën ‘i lirë,’ por e plotësojnë, jo me fjalën ‘vullnet’ por me fjalën ‘hir.’ Dhe qëndron aty me shkronja kapitale, ‘HIRI I LIRË’. . . . Ata u bënë më të qartë për hyjninë, dhe më të vërtetë në besimin e tyre se kurrë më parë.

~ Charles Spurgeon

The Forgotten Spurgeon [Spërxhëni i Harruar] (Edinburgh, Scotland; 

Banner of Truth Trust; 1966) f. 69-70. (HT: Dane Ortlund)