LUTJE FAMILJARE

Lutje Familjare

Nga John MacDuff, 1885

Pjesë të Përzgjedhura

Ne presim me zemra të gëzuara, atë botë më të mirë, ku nuk do të kemi kundërvënie të mendjes ndaj Teje, ku do të jemi me Ty dhe si Ty; duke të shërbyer pa shpërqendrim, dhe ku mëkati dhe pikëllimi nuk do të ndjehen ose të kihen frikë.


Hijet e natës kanë rënë përsëri në paqe rreth nesh. Të falënderojmë për vazhdimësinë e shëndetit dhe forcës dhe për shumë bekime të jashtme. Të falënderojmë për mëshirën më të madhe nga të gjitha – Jezusin, dhuratën Tënde të papërshkrueshme! Mijëra mëkatarë nevojtarë dhe të përjashtuar kanë shkuar tek Ai, dhe ende Burimi i hirit të Tij është po aq i lirë si gjithmonë. Ky është ende emri i Tij, “I fuqishëm për të shpëtuar!” Zot, ne vijmë tek Ti, me të gjitha mëkatet tona, duke u hedhur mbi drejtësimin e Tij të pafund dhe të gjithë-mjaftueshëm. Që lan çdo njollë faji.


Nuk ka asnjë prishje brenda nesh, që hiri Yt nuk është i aftë ta nënshtrojë. Nuk ka asnjë kryq ose sprovë, ose kujdesje, që hiri Yt nuk do të na mundësojë ta durojmë. Është vetëm hiri Yt gjithëfuqishëm që, nga ora në orë, na mbron nga tundimet që në vetvete nuk do të kishim forcë t’u rezistonim. Na mbaj lart – dhe vetëm atëherë do të jemi të sigurt. Tek Ti shohim për gjithçka.


E shikofshim çdo provoni të errët si një porosi dashurie të maskuar – një lajmëtar i dërguar nga Froni i Përjetshëm, për të na shërbyer neve, që jemi trashëgimtarë të shpëtimit. Jetofshim si shtegëtarë në tokë.


Cilatdo që të jenë udhëheqjet e Tua, na ndihmo të kemi besim të gëzuar në urtësinë dhe besnikërinë e tyre. Ne jemi gjykues të dobët të asaj që është e mirë për ne, por ne mund të të besojmë Ty në të gjitha gjërat – në atë që është e madhe dhe çfarë është e vogël; çfarë është e errët dhe çfarë është e shndritshme; çfarë është e gëzueshme dhe çfarë është e dhimbshme. Ne gëzohemi që gjithçka është në duart e tua dhe gjithçka është për më të mirën!


E konsiderofshim gjithmonë mëkatin si sprovën tonë më të madhe. Kur tundimi na sulmon, na jep fuqi t’i rezistojmë. Qofshin jetët tona, temperamentet tona, dashuritë tona, dëshirat tona – të rregulluara sipas shembullit të Zotit dhe Mësuesit tonë hyjnor. Na jep butësinë e shpirtit të Tij – që asnjë provokim nuk mund ta trazonte. Na jep faljen e Tij të lëndimeve – mes mosmirënjohjes dhe përbuzjes. Na jep nënshtrimin e Tij të qetë, pa murmuritje ndaj vullnetit tënd të shenjtë.


Të bekojmë veçanërisht për dhuratat e mëshirës Tënde në Jezusin. Të bekojmë për Shpëtimin e Tij të plotë, të lirë e të përjetshëm. Oh na vendos në Çarjet e Shkëmbit – dhe na fshih atje! Le të ndjejmë gjithë-mjaftueshmërinë dhe sigurinë e dashurisë së Tij të besëlidhjes. Për nevojën tonë të pafund – është plotësia Jote e pafund! Për rrezikun tonë të pafund – është shpëtimi Jot i pafund! Zot, na jep hir të jetojmë të denjë për thirrjen tonë të lartë. Na aftëso të zbukurojmë doktrinën e Zotit dhe Shpëtimtarit tonë. Le të jetë dashuria e Tij parimi ngjallës i veprimeve tona. Le të jetë kënaqësia jonë kryesore që t’i shërbejmë Atij. Qoftë dhimbja jonë më e madhe trazimi dhe shqetësimi i Tij. Dëshirat tona u ngritshin më lart – syri ynë të shohë më mirë – jetët tona më të qëndrueshme – dhe feja e vërtetë gjëja më e nevojshme.


Pushofshim në bindjen e sigurt që Ti i bën të gjitha gjërat mirë – dhe asgjë përveç asaj që është e mirë. Na ndihmo të kemi një pranim fëmijëror të të gjitha veprimeve të Tua. Këto mund të jenë ndonjëherë misterioze; por kur qëllimet e dashurisë Tënde më në fund të hapen, ne do të qëndrojmë me mirënjohje adhurimi për të gjithë rrugën me të cilën na ke udhëhequr. Ndërkohë, na jep hir, të jetojmë si krijesa që po vdesin. Le të mos harrojmë kurrë karakterin tonë si shtegëtarë, as të mos harrojmë, në shkujdesje fajtore, momentet tona që kalojnë. Na aftëso të të marrim Ty si forcën e zemrave tona dhe pjesën tonë përjetë. Na mbaj nga fuqia thithëse e gjërave tokësore. Qoftë . . .

Fryma Jote mësuesi ynë;

Fjala Jote udhërrëfyesi ynë;

Vullneti yt sovran motivi ynë;

Lavdia Jote qëllimi ynë përfundimtar.


Na aftëso të mbështetemi në krahun Tënd udhëzues dhe të bashkojmë vullnetet tona me Tëndin. Na mbaj lart – dhe do të jemi të sigurt. O Zot, mos lejo që, në mes të kujdesit dhe shqetësimeve të kësaj toke, të humbasim nga sytë fatet tona të pavdekshme. Le të përthithim më shumë frymën e shtegëtimit; duke pasur syrin tonë lart dhe hapat tanë përpara. Na jep hir të manifestojmë fuqinë e një jete të shenjtë.


Ne dëshirojmë të njohim padenjësinë dhe fajin tonë. Nuk do të fshehim as të maskojmë shkeljet tona të shumëfishta dhe të shumta. Na zbulo thellësitë e ligësisë sonë; na shpalos krenarinë dhe egoizmin dhe botën e fshehur të zemrave tona. Na çliro nga mëkatet tona të vazhdueshme. Le të shohim poshtërsinë tonë – në kryqin e Birit Tënd të dashur.


Ne heqim dorë nga çdo varësi te vetja jonë. Të mjerë, dhe mjeranë, dhe të varfër, dhe të verbër, dhe të zhveshur – ne marrim Jezusin si gjithë shpëtimin tonë dhe gjithë dëshirën tonë.


Kërkofshim të dëgjojmë zërin Tënd në çdo provani; dhe në çdo ngjarje të lexojmë vullnetin Tënd. Jetofshim të vetëdijshëm për motivin dominues të dashurisë për Ty. Ndiefshim favorin Tënd që lehtëson çdo kryq dhe pakëson çdo kujdesje.


U ngrohëfshin të gjitha detyrat tona me një ndjenjë të pranisë dhe dashurisë Tënde. Pacim një sy të vetëm në gjithçka që mendojmë, themi dhe bëjmë – për lavdinë e Shpëtimtarit tonë të adhurueshëm. Si shtegëtarë dhe të huaj në tokë, e shpallcim qartë se kërkojmë një vend më të mirë.


Ne gëzohemi që besojmë se jemi plotësisht në duart e Tua. Nëse na dërgon begati, Zot, shenjtëroje atë. Nëse na dërgon vështirësi, Zot, shenjtëroje atë. Të gjitha gjërat së bashku punofshin për të mirën tonë. Ne e vendosim veten, o Zot i bekuar, në duart e Tua.


Shenjtëro vuajtjen për të gjithë ata që janë në pikëllim. Le të gëzohet populli Yt që vuan në sigurinë se disiplinimet e Tua janë veprat e një Ati; se furra është ndezur për të pastruar papastërtitë dhe për të rafinuar dhe pastruar për lavdi. Udhëhiq, kontrollo, jep, këtë ditë, të gjitha mendimet, qëllimet, projektimet dhe veprimet tona – që ne të mund të kushtojmë shpirtin dhe trupin, me të gjitha fuqitë e tyre, për lavdinë e emrit Tënd të shenjtë. Dhe gjithçka që kërkojmë ose shpresojmë, është për shkak të Shpëtimtarit. Amen.


Ne vijmë, duke pranuar se është nga mëshira e Zotit që nuk jemi shuar. Ne jemi asgjë dhe nuk kemi asgjë. Nga natyra dhe nga veprat e liga, nuk mund të presim asgjë përveç indinjatës dhe zemërimit, vuajtjes dhe ankthit. Çdo ditë është një dëshmitar kundër nesh. Ne e pranojmë prirjen tonë për t’u larguar nga Ti, Zot i gjallë. Ne e pranojmë hezitimin tonë për të të dhënë Ty haracin e nderit dhe të dashurisë sonë të pandarë. Zot, ne i sjellim mëkatet tona dhe i hedhim mbi Të, i cili, si Garanti ynë Zëvendësues, u godit për shkeljet dhe mëkatet tona. Ne i sjellim dobësitë tona në forcën e Tij të Plotfuqishme. Ne sjellim pamjaftueshmërinë tonë, që ne të të marrim nga Ai, “të gjithë-mjaftueshmin në të gjitha gjërat.” Ne gëzohemi, o Shpëtimtar i bekuar, të mendojmë për Ty, si një që ke dhembshuri për ne në të gjitha sprovat, shqetësimet dhe tundimet tona; duke na mbajtur si mollën e syrit Tënd, dhe duke ndjerë çfarë i bëhet popullit Tënd sikur të ishte bërë Ty.


Na ndihmo të pushojmë në plotësinë e pafund të hirit dhe mëshirës Tënde; të përjetojmë bekimin e besimit të pakufishëm dhe të palëkundur të veprave të Tua. Le të besojmë Tek Ti për ndarjen e gjithçkaje që na ndodh. Le të mos kemi dyshime për besnikërinë ose dashurinë Tënde. Le të besojmë të ardhmen e panjohur në urtësinë Tënde më të mirë, duke thënë, “Na mëso rrugën në të cilën duhet të ecim, sepse ne i ngrejmë shpirtrat tanë tek Ti.”


Le të ecim në dritën e fytyrës Tënde. Favori Yt është jetë. Asgjë përveç zotërimit të dashurisë Tënde të pafund nuk mund të kënaqë dëshirat e shpirtrave tanë. Kë kemi në qiell, o Zot, përveç Teje? dhe nuk ka askënd në tokë që do të dëshironim përveç Teje.


Zoti mbretëron! Asgjë nuk na ndodh përveç asaj që është urdhri i urtësisë së pafund dhe dashurisë së përjetshme! Le të dijë çdo njeri-ngarkuar se është dora Jote e hirshme që cakton çdo barrë. Ne shpesh do të zgjidhnim atë që do të ishte e dëmshme për ne. Ti zgjidh për ne. Le të gëzohemi në Ty si një Sigurues i pasur dhe i gjithë-dijshëm; i cili nuk do të na japë asgjë, dhe nuk do të na mohojë asgjë, përveç asaj që është për të mirën tonë. Gjetëshin strehë dhe siguri të gjithë ata të varfër dhe të përvuajtur në sigurinë se Ti je Zoti i Provanisë; se çfarëdo që u ndodh atyre është veprimi Yt; dhe se dielli i fytyrës Tënde mund të kompensojë çdo humbje. O Burim i të gjitha ngushëllimeve, afrohu tek të përvuajturit. Shenjtëro në mënyrë të bollshme veprat e Tua.


Ne dëshirojmë përsëri këtë natë të shkojmë te kryqi i Tij. Ne heqim dorë nga çdo besim në veten tonë. Asnjë strehë tjetër, asnjë drejtësi tjetër, nuk kemi, dhe nuk kemi nevojë. Ne kapemi, në varësi të thjeshtë, në veprën e Jezusit. Ne jemi të sigurt vetëm kur mbajmë fort brirët e altarit të spërkatur me gjak.


Ne dëshirojmë që cdo bekim, i përkohshëm dhe shpirtëror, ta lidhim me favorin Tënd. Çdo rrjedhë mëshire provanie ose të hirshme – ne e shohim të vijë nga Ti – burimi i madh i saj. Çdo kryq dhe humbje ne do t’i shikojmë – si caktim të urtësisë Tënde. Ne do të ecim në rrugën më të vështirë – nëse Ti na udhëheq atje! Puna jote me ne na çoftë në shenjtërimin tonë. U bëfshin zemrat tona më të shenjta dhe më të pastra. Na transformo më shumë nga dita në ditë, dhe nga java në javë – në shëmbëlltyrën e Birit Tënd.


Të lutemi, na jep kujdesin Tënd mbrojtës përmes një nate tjetër. Bariu i Izraelit, syri yt i zgjuar që nuk fle, qoftë mbi ne. Hijet e errësirës të kësaj nate qofshin për ne vetëm si hija e krahëve Të Tu. Mbroje shpirtin dhe trupin me fuqinë Tënde të madhe. Duke u shtrirë në frikën Tënde, të mund të zgjohemi në favorin Tënd, të pajisur për detyrat e një dite të re. Të gjitha këto i kërkojmë për shkak të Jezus Krishtit, Shpëtimtarit tonë të vetëm. Amen.


Na ruaj nga grackat e një bote të ligë. Na forco në stinët e dobësisë. Na mbro në orën e tundimit.


Kurrë, për asnjë moment të vetëm, Ti nuk e ke tërhequr dorën Tënde të dashurisë nga ne. Merri këto zemra tona dhe bëji të Tuat. Mendimet tona më të thella, dhe dëshirat, dhe qëllimet – të jenë të përkushtuara për lavdinë Tënde. Derdh hirin Tënd të pasur në zemrat tona. Mos lër që të biem pre e tërheqjes dhe të mashtrimeve të kësaj bote të ligë; por të ecim si duke të parë Ty, që je i padukshëm.


Zoti i cdo ngushëllimi, lidh plagët e tyre. Mbaji ata larg nga një shpirt murmuritës, kur janë në situata provanie të errëta. Le të dinë dhe të besojnë ata – se dashuria e pafund është në të gjitha rregullimet dhe veprimet e Tua – se urtësia e kufizuar nuk ka vend në disiplinimet e Tua – se Ai me të cilin kanë të bëjnë, nuk mund të bëjë gabim. Zot, na jep të gjithëve këtë shpirt të përulur të dorëzimit ndaj vullnetit Tënd. Na ndëshkon, apo na gëzon, qoftë begatia apo vështirësia pjesa jonë – oh na afro më pranë Vetes Tënde! Veprat e Tua shërbefshin për të stolisin llambën e besimit dhe ta mbajnë atë të shndritshme.


O Zot, Perëndia ynë, ne dëshirojmë të përkulemi këtë natë në këmbët e Fronit Tënd, duke të adhuruar për gjithë mirësinë Tënde të madhe. Çfarë jemi ne – që duhet të na lejohet të vijmë në praninë Tënde, ose të marrim emrin Tënd të trefishtë të bekuar në buzët tona mëkatare dhe të ndotura? Ti nuk ke vepruar me ne sipas mëkateve tona – por sipas mëshirës Tënde të pasur dhe të pa merituar. Çfarë mëshire është në Ty – të përkulesh veshin Tënd ndaj lavdërimeve tona të dobëta, dhe të dëgjosh lutjet e zemrave të tilla jo mirënjohëse dhe të pa shenjta. Ne kurrë nuk do të kishim guxuar të afrohemi në këmbët e Tua – përveç dashurisë Tënde të madhe për ne në Krishtin Jezus. Vetëm përmes Tij është, që fjalët e gojës sonë dhe soditjet e zemrave tona bëhen të pranueshme në sytë e Tu! Në Të ne jemi falur, drejtësuar, birësuar, shpëtuar! Në Të ne ruhemi, shenjtërohemi, vulosemi. Në Të ne do të prezantohemi më në fund pa faj para fronit Tënd. Shpëtimtar i bekuar, ne mund të besojmë të gjithë përjetësinë tonë në kujdesin Tënd. Nevojat tona janë të panumërta, por ndihma Jote është e pafund! Ti po pret të shpërndash hirin e nevojshëm, për çdo kohë nevoje. Zot, ne ndiejmë se na duhet hir për gjithçka! Nuk ka asnjë orë apo moment që mund të jetojmë të pavarur nga Ti. Vazhdo veprën Tënde brenda nesh. Na mbaj lart – dhe vetëm atëherë do të jemi të sigurt.


Perëndi më i bekuar, Ti na ke lejuar përsëri të shohim fillimin e një dite tjetër. Ne dëshirojmë të pranojmë çdo mëngjes të ri si një dhuratë të freskët të dashurisë Tënde. Ne jemi lypës të vazhdueshëm te bujaria Jote. Nëse krahu Yt mbështetës tërhiqet – ne menjëherë shuhemi. Ne gëzohemi të shikojmë pas në rrugën me të cilën na ke udhëhequr deri tani; duke na mbrojtur nga rreziku, duke na mbështetur në telashe, duke zhgënjyer frikërat tona, dhe duke realizuar shpresat tona.


O Zot i bekuar, është dëshira jonë të qëndrojmë pasivë në duart e Tua. Qoftë begatia apo vështirësia e jona, qoftë Ti na didiplinon apo na gëzon – oh na afro më pranë Vetes Tënde. Kur nuk mund të kuptojmë veprimet e Tua – pushoftë besimi në besnikërinë Tënde të pandryshueshme. U ndiefshim të sigurt se të gjitha gjërat po punojnë së bashku për të mirën tonë; dhe se ajo që është mister këtu – do të zbulohet dhe do të kuptohet më vonë. Tani, ne shohim errët përmes një xhami – por atëherë do të shohim ballë për ballë. Ndërkohë, të ecim më pak me shikim dhe më shumë me besim. U përkulshim ndaj vullnetit Tënd. Le të mos shohim në sprovat tona asnjë dorë tjetër përveç Tëndes; ndërsa themi, me përulësi të ulët, “Zoti dha, dhe Zoti ka të drejtën sovrane të marrë.” U dorëzofshim me gëzim ndaj çdo gjëje që Ti sheh të përshtatshme të caktosh. Të mos murmuritim për asgjë që na afron më pranë Teje. Duke të dashur Ty mbi gjithçka, merr çfarë të duash – ne duhet të jemi të lumtur.


Na bëj si Jezusi – të durueshëm dhe të butë, falënderues dhe falës. Hiq çdo krenari, lëvdim të kotë dhe hipokrizi – çdo dashuri thithëse të botës. Vendos ndjenjat tona në gjërat lart.


O Zot, ne dëshirojmë të afrohemi në praninë Tënde të mëshirshme, në emër të Atij që Ti e dëgjon gjithmonë, dhe në të cilin je gjithmonë i kënaqur. Na jep hirin të afrohemi tek Ti, me një ndjenjë të thellë të padenjësisë sonë. Ne nuk kemi asgjë për të thënë në lehtësimin e fajit tonë. Ne kemi mëkatuar kundër dritës dhe privilegjeve, paralajmërimeve dhe mëshirës. Ne vajtojmë për ligësinë tonë të thellë, prirjen tonë të vazhdueshme për t’u larguar nga Ti, dobësinë e besimit tonë, ftohtësinë e dashurisë sonë, papërsosmërinë e shërbimeve tona më të mira, motivet e përziera në detyrat tona më të shenjta. Ne vijmë përsëri, duke u hedhur mbi plotësinë e pafund të Shpëtimtarit tonë të dashur. Në Të është gjithë shpresa jonë. Na jep, nga thesari i Tij të pafund, hir mbi hir. Na transformo në shëmbëlltyrën e Tij. Kërkofshim të ecim në gjurmët e Tij dhe të kopjojmë shembullin e Tij.


Gjithçka që jemi, dhe gjithçka që kemi, vjen nga Ti. Nuk ka asgjë që zotërojmë që nuk e kemi marrë nga Ti. Oh, na jep zemra mirënjohëse; duke ndjerë se bekimi më i vogël që gëzojmë – është i pamerituar nga ana jonë, dhe një dhuratë e hirshme nga ana Jote.


Na mundëso të ndiejmë mëkatet tona – të kemi një ndjesi të thellë dhe të sinqertë sa të rënda janë ato në sytë e Tu. Ne jemi të prirur t’i fshehim dhe maskojmë ato; ne hezitojmë për të bërë një pranim të hapur dhe të papenguar të tyre. Zot, na jep hir, në pendesë të vërtetë dhe me keqardhje të zemrës, ta hedhim veten – të gjithë të padenjë – mbi vlerën e pafund të Atij që është i denjë për çdo gjë. Për shkakun e Tij, na prano me hir – na duaj lirisht. Ne gëzohemi të meditojmë mbi dashurinë që Ai kishte për ne nga e gjithë përjetësia. Ne gëzohemi të mendojmë se është e njëjta në këtë orë që ishte atëherë – e pandryshueshme, e përjetshme.


Zot, nënshtro brenda nesh çdo gjë që është e papajtueshme me mendimin dhe vullnetin Tënd. Vendos një kufizim të shenjtë mbi mendimet tona. Shtyp çdo imagjinatë të kotë. Kryqëzo çdo mëkat që ka mbetur. U bëfshin zemrat tona tempuj të shenjtë, dhe jetët tona sakrifica të gjalla.


Ne e lëmë gjithçka që na përket në kujdesin Tënd sovran. Dashuria Jote le të mbretërojë brenda nesh – le të mos ketë dashuri konkuruese. Kërkofshim të tregojmë me jetët tona të pastra dhe ecjen tonë të qëndrueshme – se kemi marrë frymën e Shpëtimtarit. Merri këto zemra të padenja dhe të gabueshme – shenjtëroji dhe vulosi për veten Tënde. Bëji të Tuat – vetëm të Tuat, dhe krejtësisht të Tuat, dhe përgjithmonë të Tuat!


Le të jetojmë si pritës të një pavdekësie të lavdishme. Zot, kujtofshim përherë, se këtu ne jemi shtegëtarë dhe të huaj. Oh, bëhu Udhëheqësi ynë i vazhdueshëm në të gjitha udhëtimet tona. Le të mos shkojmë kurrë përveç atje ku udhëzon Ti. Le të mos hezitojmë kurrë kur dhe ku na thërret Ti. Le të mos akuzojmë kurrë ndarjet e dashurisë Tënde të pafund. Ndiefshim se të gjitha rrethanat e jetës – gëzimet dhe pikëllimet e saj – ngushëllimet dhe kryqet – janë të caktuara nga Ti në një urtësi të dashur. Rruga jonë mund të ketë qenë e mbushur me gjemba, por ajo ka qenë plot mëshirë.


Zot, ne vajtojmë për ngadalësinë tonë, ftohtësinë tonë dhe vakësinë tonë. Ne presim atë ditë, kur nuk do të ketë asgjë për të prishur gëzimin e përkushtimit të plotë dhe të pandarë ndaj Teje, dhe të shenjtërimit për shërbimin Tënd.


O Zot, ne vijmë në praninë Tënde të bekuar këtë mbrëmje, përsëri për të të falënderuar për shenjat e pamerituara të dashurisë dhe mëshirës Tënde. Ne jemi të varur nga Ti për të gjitha dhuratat e përkohëshme të fatit tonë, dhe për të gjitha privilegjet tona më të larta dhe më të qëndrueshme shpirtërore. Nëse këtë ditë kemi mundur t’i rezistojmë tundimit dhe të luftojmë kundër mëkatit, është hiri Yt që na ka mundësuar ta bëjmë këtë. Ne jemi të dobët dhe të pafuqishëm. Zemrat tona vazhdimisht na tradhtojnë si ndaj vetes ashtu edhe ndaj Teje. E mira që do të bënim – ne nuk e bëjmë. Dhe e keqja që nuk do të bënim – ne e bëjmë. Asgjë tjetër përveç meritat e Shpëtimtarit tonë të bekuar nuk mund të na shpëtojë. Ne gjejmë strehë në plotësinë e hirit të Tij – në plotësinë e veprës së Tij të përfunduar. Shpirtrat tanë do ta lavdërojnë Zotin, shpirtrat tanë do të gëzohen në Zotin tonë Shpëtimtar; sepse Ai që është i fuqishëm ka bërë gjëra të mëdha për ne – i shenjtë është emri i Tij.


Ne gjejmë strehë përsëri në këmbët e kryqit Tënd, duke sjellë padenjësinë tonë të pafund para meritave Tua të pafund dhe të gjithë-mjaftueshme. Na laj, o Shpëtimtar i bekuar, në burimin e hapur për mëkatin dhe për papastërtinë. Na prano me hir. Na duaj lirisht. Na ruaj nga grackat, rreziqet dhe tundimet e botës.


Lëncim mënjanë të gjitha mendimet, kujdeset dhe shqetësimet tokësore, që të mund të gëzojmë një shije të bekimit të përjetshëm që është në dorën Tënde të djathtë. Ne vijmë, o Zot i hirshëm, duke u mbështetur në mëshirën dhe dashurinë Tënde në Jezusin. Do të drejtojmë syrin e pandarë të besimit në shpëtimin e Tij të përfunduar; duke u gëzuar se është po aq i lirë sa gjithmonë, dhe po aq efektiv sa gjithmonë.


Na mbush me një ndjenjë të thellë dhe përvëluese të fajit tonë. Vajtofshim për një të kaluar të gabuar dhe të marrim hir për një të ardhme të panjohur. Ne do të kërkojmë këtë ditë përsëri të ndezim dashurinë tonë në altarin Tënd të shenjtë. Na frymëzo me vendime për një bindje të re. Mos jetofshim më për veten tonë – për botën – për krijesën – për mëkatin. Zëntë, pa asnjë rival, Krijuesi i madh dhe Shpëtimtari i dashur fronin e dëshirave tona!


Ne të afrohemi, duke pranuar padenjësinë tonë të madhe. Na mbush me një ndjenjë të thellë të fajit tonë. Nuk kemi atë vetëdije të përulur që duhet të kemi për ligësinë tonë të tejskajshme. Ne jemi të prirur të nxjerrim justifikime të kota për mëkatet tona. Na fal, o Zot – na fal të gjithëve, për hir të Birit Tënd të dashur. Laji këto njolla të kuqe dhe të purpurta, në burimin e hapur për mëkatin dhe papastërtinë. Zot i bekuar, bëji këto zemra të padenja të jenë tempulli Yt – altare të shenjta falënderimi dhe dashurie. Formofshin jetët tona një ofrim të vazhdueshëm falënderimi për mëshirat Tua të shumëfishta. E konsiderofshim si privilegjin tonë më të lartë, si dhe detyrën tonë të shenjtë, të ecim në mënyrë që të të kënaqim.


O Zot i Plotfuqishëm, ne dëshirojmë në këtë mëngjes të një dite të re, të afrohemi në këmbët e Fronit Tënd të hirit. Ti je i lavdishëm në shenjtërinë Tënde, i frikshëm në lavdërime, vazhdimisht duke bërë mrekulli. Përjetësinë Tënde, asnjë mendje e kufizuar nuk mund ta kuptojë. Qëllimet e Tua asnjë ndodhi nuk mund t’i ndryshojë. Dashurinë Tënde asnjë kohë nuk mund ta dëmtojë. Ne të adhurojmë si Zotin e jetës sonë; moment pas momenti ne jemi të varur nga mirësia Jote; nëse tërheq dorën Tënde, ne shuhemi. Dhe megjithatë, o Zot, ne nuk kemi jetuar si zakon me mendje për Ty. Ne shpesh e kemi marrë bekimin tonë si një gjë të natyrshme. Ne kemi pasur zemra jo mirënjohëse në mesin e dhuratave të Tua të përditshme të mëshirës së pamerituar. Më shumë se gjithçka, ne kemi jetuar në harrim fajtor të Birit Tënd të dashur. Ne nuk kemi kujtuar siç duhet, se përveç Tij dhe hirit të Tij të mrekullueshëm, ne do të ishim shuar përjetësisht! Ne nuk e kemi ndjerë, siç duhet, fuqinë tërheqëse të kryqit të Tij. Zotër të tjerë kanë pasur pushtet mbi ne. Dashuria Jote, e cila duhet të kishte mbretëruar, është zëvendësuar nga dashuri të tjera. Ne kemi qenë duke “menduar gjërat tokësore;” shpesh në ankth, të shqetësuar, dhe të preokupuar – për gjëra që do të shuhen me përdorimin e tyre. Zot, ki mëshirë për ne. Shkriji zemrat tona të forta dhe të ngurta; ripërtëriji ato me banimin e Frymës Tënde të mëshirshme.


E gjithë shpresa jonë është në Jezusin. Na ndihmo, o Shpëtimtar i bekuar, se përndryshe do të vdesim! Na jep të shohim përshtatshmërinë e karakterit dhe veprës Tënde për të gjitha nevojat dhe dobësitë, sprovat dhe vështirësitë – pikëllimet dhe mëkatet e natyrave tona të rëna, të vuajtura dhe të tundura. Ka meritë të pafund në Ty për të përballuar gjithë madhësinë e fajit tonë të pafund. Tregofshim më shumë gatishmëri për të hequr dorë nga çdo varësi nga vetja jonë, që Ti të zësh vend në zemrat tona, si Zot i gjithçkaje. Na bëj të kemi në mendje gjërat e qiellit – si një shtegëtar. Dhuntitë tona janë të dobëta – Zot, mbaji ato. Ndjenjat tona janë të ftohta – Zot, ringjalli ato. Na kërko – na provo – na udhëhiq. Përdor çdo disiplinë që Ti sheh të përshtatshme. Gjithçka të rezultojë në shenjtërimin tonë në rritje, në dashurinë Tënde që na bëhet e çmuar, dhe të na bëjë të jetojmë nën një ndjenjë më të vazhdueshme dhe më të qartë të gjërave që nuk mund të lëvizin.


O Zot, Ati ynë Qiellor, nga provania Jote e mirë ne mbahemi nga dita në ditë – na mundëso të vijmë këtë natë në praninë Tënde, me zemra të mbushura me mirënjohje dhe falënderim për të gjitha mëshirat Tua. Ne do të jemi shumë të përulur për shkak të padenjësisë sonë. Çfarë jemi ne – që na lejohet të flasim emrin Tënd në buzët tona të ndotura? Ne kemi mëkatuar – çfarë do të themi ndaj Teje, o ruajtës dhe Shpëtimtar i njerëzve? Ne kemi gabuar dhe kemi ikur nga rrugët Tënde si dele të humbura. Ne kemi ndjekur tepër shumë gjetjet dhe dëshirat e zemrave tona për të keq. Ne kemi qenë rebelë, të papërshtatshëm, egoistë dhe mosmirënjohës. Ne kemi jetuar në kënaqësinë e bekimeve të pafundme pa asnjë njohje të duhur të dorës Tënde që jep. Mirësia Jote shpesh është keqpërdorur, hiri Yt është kundërshtuar. Ne kemi adhuruar dhe shërbyer krijesës më shumë se Krijuesit, i cili është Zot mbi të gjitha, i bekuar përjetë. Zot, ne ikim përsëri në çarjet e Shkëmbit të Gjakosur – na fsheh atje, nga ai zemërim dhe dënim të përjetshëm që këto mëkate tona të shumëfishta e meritojnë me të drejtë.


Çfarë inkurajimi kemi për të besuar në dashurinë dhe mëshirën Tënde! Ne nuk mund të kemi frikë nga e keqja kur Ti je me ne. Ne gëzohemi që jemi në duart e Tua; se gjithçka që na shqetëson është në disponimin Tënd. Na mundëso të pushojmë, në qetësi, në urtësinë Tënde të pafund. Na jep përulësi dhe butësi; mirësjellje dhe joegoizëm. U bashkofshin vullnetet tona me vullnetin më të lartë të Atit tonë në Qiell. Çfarëdo disipline që Ti përdor, i’u nënshtrofshim asaj me butësi. Shikofshim të gjitha mësimet Tua të ndryshme dhe të përfitojmë dhe të shenjtërohemi nga të gjitha ato. Na sjellshin ato më afër Qiellit dhe më afër Teje.


O Zot, ne dëshirojmë të afrohemi në praninë Tënde të bekuar në këtë fillim të një dite të re. Prano sakrificën tonë të mëngjesit. Ndiz shpirtin tonë me një qymyr të gjallë nga tempulli i brendshëm. Gjatë ditës, qëndrofshin mendjet tona te Ti. Një ndjenjë e favorit dhe e dashurisë Tënde le të përzihet me të gjitha detyrat e saj – duke shenjtëruar të gjitha kënaqësitë e saj, dhe duke zbutur të gjitha sprovat e saj. Zot, ne e kemi marrë ekzistencën tonë nga duart e Tua. Qofshin jetët që Ti na i ke dhënë dhe që Ti i mban, të jenë të kushtuara për lavdinë Tënde. Ndiefshim lumturinë e shërbimit Tënd, dhe të mos konsiderojmë asgjë që kjo botë mund të ofrojë, si të krahasueshme me gëzimin e miqësisë dhe dashurisë Tënde. Mbi të gjitha, ne të falënderojmë, për të mirat e besëlidhjes së përjetshme. Shpëtimtar i dashur, Bari, Udhëheqës dhe Pjesa e popullit Tënd – na jep ndjenjën e sigurt të faljes dhe mëshirës përmes gjakut të Kryqit. Të mos kemi besim në asgjë përveç veprës Tende të pa krahasueshme. U ndjektë besimi i thjeshtë me bindjen e shenjtë. Njohfshim bekimin e një jete të shenjtë; të ndjenjave njëherë të larguara nga Zoti, tani të larguara nga bota. Asnjë armik shpirtëror të mos lejohet të fitojë mbi ne. Asnjë idhull të mos uzurpojë vendin Tënd në shpirtin tonë.

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Rikthehu në Fillim të Faqes