Që Darka e Zotit nuk duhet të merret në mënyrë private nga një person i vetëm mund të provohet:
- Sepse është një bashkësi dhe shenja e bashkësisë sonë me Krishtin. Një darkë në mënyrë private nuk është bashkësi.
- Sepse është një falënderim solemn; dhe ne të gjithë duhet të bëjmë falenderime ndaj Perëndisë. Prandaj, ai që e konsideron veten të padenjë për të komunikuar me të tjerët, shpall se nuk është i përshtatshëm për t’i dhënë falenderime Perëndisë.
- Sepse Krishti, me të gjitha përfitimet e tij, nuk është zotërimi i një personi, por u përket të gjithëve në mënyrë të përbashkët. Një Darkë e Zotit private do të bënte private atë që është e përbashkët.
- Sepse Krishti pranoi të gjithë dishepujt e tij, madje edhe Judën, nga e cila është e lehtë të shohim që një Darkë e Zotit në mënyrë private është në kundërshtim me caktimin e Krishtit.
- Që disa e injorojnë Darkën e Zotit ose e shtyjnë atë deri në vdekje, nuk ka dyshim se buron nga ndonjë nocion të gabuar ose ndikim, qoftë sepse nuk duan të kenë bashkësi me të tjerët, ose sepse mendojnë se nuk janë të denjë. Por të gjithë ata që besojnë se janë shpëtuar nga dënimi të përjetshëm përmes vdekjes së Krishtit dhe dëshirojnë të përparojnë në shenjtëri, janë të denjë.
Në përmbledhje, kur Darka e Zotit mbahet nga një person i vetëm, ajo bëhet në kundërshtim me qëllimin, emrin, institucionin dhe natyrën e sakramentit.
Ursinus, Zacharias, dhe G. W. Williard. Komentari i Dr. Zacharias Ursinus mbi Katekizmin e Heidelbergut. (Cincinnati, OH: Elm Street Printing Company, 1888).
