Ndërkohë që Shkrimet e Shenjta janë e vetmja rregull për besimin dhe praktikën tonë, ne mund të kuptojmë shumë duke studiuar mendimet e mësuesve dhe teologëve më të mirë mbi çështjen nëse duhet të përdoret vera apo lëngu i rrushit në Sakramentin e Darkës së Zotit. Këtu janë disa prej tyre. [Lexuesit në Kishën Presbiteriane të Reformuar të Amerikës së Veriut do të jenë veçanërisht të interesuar për artikullin e pastorit të RPCNA, William Slater, i cili gjendet në një faqe tjetër të kësaj faqeje interneti.]
Cipriani (rreth 200 – 258 pas Krishtit)
…në ofrimin e kupës, duhet të ruhet tradita e Zotit, dhe se asgjë nuk duhet bërë nga ne por ajo që Zoti e bëri i pari për ne, që kupa e cila ofrohet në përkujtim të Tij duhet të ofrohet e përzier me verë. Sepse kur Krishti thotë: “Unë jam hardhia e vërtetë”, gjaku i Krishtit sigurisht nuk është ujë, por verë; ashtu siç as gjaku i Tij, me të cilin jemi shpenguar dhe gjallëruar, nuk mund të duket se është në kupë, nëse në kupë nuk ka verë, përmes së cilës paraqitet gjaku i Krishtit, ashtu siç dëshmohet nga sakramenti dhe të gjitha Shkrimet e Shenjta.
Dhe kupa e Zotit deh në atë mënyrë, siç edhe Noeu u deh duke pirë verë, te Zanafilla.
(Letra LXII [drejtuar Cecililit])
—
Martin Luteri (1483-1546)
Kur dikush pyeti nëse një person i sëmurë që dëshironte të merrte sakramentin por nuk duronte dot verën për shkak të të përzierave, mund të merrte diçka tjetër në vend të verës, doktori [Martin Luteri] u përgjigj: “Kjo pyetje më është bërë shpesh dhe gjithmonë kam dhënë këtë përgjigje: Nuk duhet përdorur asgjë tjetër përveç verës. Nëse një person nuk e duron dot verën, le ta lërë fare [sakramentin], që të mos bëhet ndonjë shpikje apo ndryshim.”
(Bisedat e Tryezës së Martin Luterit: E shkurtuar nga Veprat e Luterit, Vëllimi 54, Dimri i viteve 1542-1543)
—
Zhan Kalvin (1509-1564)
M. Por pse trupi i Zotit tonë përfaqësohet nga buka, dhe gjaku i Tij nga vera?
S. Prej kësaj mësojmë se ashtu si buka ushqen trupin tonë për të mbajtur jetën e tanishme, po ashtu trupi i Zotit tonë ushqen shpirtërisht shpirtrat tanë. Ashtu si prej verës zemrat e njerëzve gëzohen, forca e tyre i’u rikthehet dhe njeriu forcohet tërësisht, po ashtu gjaku i Zotit na sjell të njëjtat përfitime shpirtërore.(“Katekizmi i Kishës së Gjenevës”, Veprat e Zgjedhura të Kalvinit, redaktuar nga Beveridge dhe Bonnet, Vëllimi 2, faqja 89)
Së pari, shenjat janë buka dhe vera… ashtu si buka dhe vera mbështesin jetën fizike, po ashtu shpirtrat ushqehen nga Krishti… gjaku i Tij u derdh dikur për ne, që të jetë pija jonë e përhershme.
(Institucionet e Fesë së Krishterë, Libri IV, Kapitulli XVII, 1, përkthyer nga Battles)
—
A. A. Hodge (1823-1886)
Cili është kuptimi i termit oinos, verë, në Dhiatën e Re, dhe si mund të vërtetohet se vera (dhe asnjë lëng tjetër) duhet të përdoret në Darkën e Zotit? Nga përdorimi i kësaj fjale në Dhiatën e Re është e qartë se shkrimtarët e shenjtë e përdorën për të treguar lëngun e fermentuar të rrushit. (Mat. 9:17; Gjoni 2:3-10; Rom. 14:21; Efes. 5:18; 1 Tim. 3:8; 5:23; Tit. 2:3). Kjo është dëshmimi i të gjithë studiuesve të aftë dhe i misionarëve që jetojnë në Lindje. (Skicat e Teologjisë, faqja 633)
Përsa i përket elementeve. Këto janë: (a) Buka. Kjo është thelbësore, sepse është në urdhërin hyjnor; dhe sepse buka, si mbështetja e jetës për trupin, është simboli i duhur i ushqimit shpirtëror që ushqen shpirtin… (b) Vera; pra οἶνος, lëngu i fermentuar i rrushit. (Mat. 9:17; Gjoni 2:3-10; Rom. 14:21; Efes. 5:18; 1 Tim. 3:8; 5:23; Tit. 2:3). Kjo është e domosdoshme për shkak të urdhrit dhe shembullit të Krishtit, si dhe nga zakoni i pandryshueshëm i Kishës së Krishterë që nga fillimi.
(Rrëfimi i Besimit: Një Manual i Doktrinës së Krishterë sipas Rrëfimit të Uestminsterit, faqja 358, theksi në origjinal)
Kishat kanë shpallur gjykimet e tyre lidhur me përdorimin e verës së vërtetë në Darkën e Zotit.
Lexuesi i kujdesshëm do të vërë re se dokumentet e mëposhtme konfesionale, katekizmat dhe historike nuk e shmangin çështjen e verës në Darkën e Zotit duke përdorur terma si “kupa,” një term të cilën, disa persona, mund ta konsiderojnë një term alternativ të sigurt, ndërkohë që ende mbajnë terminologjinë biblike. Por teksa ato nuk e shmangin fjalën “kupë,” ato gjithashtu përdorin termin e qartë dhe specifik “verë.” Në disa raste, këto dokumente konfesionale përdorin fjalët “kupë” dhe “verë” në mënyrë të ndërsjellë, gjë që pasqyron qartë kuptimin e tyre se kupa e kungimit përmban verë. (Më poshtë, autori ka përdorur shkronja të trasha aty ku shfaqet fjala “verë,” në mënyrë që lexuesit ta gjejnë më lehtë këtë fjalë në faqe.)
Rrëfimi i Uestminsterit, Kapitulli XXIX, iii
“Zoti Jezus, në këtë ordinancë, ka caktuar shërbyesit e Tij që të shpallin fjalën e themelimit të Tij për popullin, të luten dhe të bekojnë elementet e bukës dhe të verës, dhe në këtë mënyrë t’i ndajnë ato nga përdorimi i zakonshëm për një përdorim të shenjtë; dhe të marrin e të thyejnë bukën, të marrin kupën dhe (duke u kunguar edhe vetë) t’ua japin të dyja besimtarëve; por jo atyre që nuk janë të pranishëm në kongregacion.”
—
Katekizmi i Madh i Uestminsterit, Pyetja 168
Çfarë është Darka e Zotit?
Përgjigje:Darka e Zotit është një sakrament i Dhiatës së Re, në të cilën, përmes dhënies dhe marrjes së bukës dhe verës, sipas urdhërimit të Jezus Krishtit, shpallet vdekja e Tij; dhe ata që e marrin me denjitet ushqehen me trupin dhe gjakun e Tij për ushqimin e tyre shpirtëror dhe rritjen në hir; kanë konfirmimin e bashkimit dhe bashkësisë me Të; shpallin dhe rinovojnë falënderimin e tyre dhe përkushtimin ndaj Perëndisë, si dhe dashurinë dhe bashkësinë e tyre të ndërsjellë me njëri-tjetrin, si anëtarë të të njëjtit trup mistik.
—
Katekizmi i Madh i Uestminsterit, Pyetja 169
Si ka caktuar Krishti që buka dhe vera të jepen dhe të merren në sakramentin e Darkës së Zotit?
Përgjigje:Krishti ka caktuar që shërbyesit e Fjalës së Tij, në administrimin e këtij sakramenti të Darkës së Zotit, të ndajnë bukën dhe verën nga përdorimi i zakonshëm, përmes fjalës së themelimit, falënderimit dhe lutjes; të marrin dhe të thyejnë bukën dhe t’ua japin besimtarëve së bashku me verën: të cilët, sipas të njëjtit urdhërim, duhet të marrin e të hanë bukën dhe të pinë verën, në kujtim falënderues se trupi i Krishtit u thye dhe u dha, dhe gjaku i Tij u derdh, për ta.
—
Katekizmi i Madh i Uestminsterit, Pyetja 177
Në çfarë ndryshojnë sakramentet e pagëzimit dhe Darkës së Zotit?
Përgjigje:Sakramentet e pagëzimit dhe Darkës së Zotit ndryshojnë, sepse pagëzimi duhet të administrohet vetëm një herë, me ujë, si një shenjë dhe vulë e rilindjes sonë dhe shartimit tonë në Krishtin, madje edhe për foshnjat; ndërsa Darka e Zotit duhet të administrohet shpesh, me elementet e bukës dhe verës, për të përfaqësuar dhe dhënë Krishtin si ushqim shpirtëror për shpirtin, për të konfirmuar vazhdimësinë dhe rritjen tonë në Të, dhe vetëm për ata që janë të rritur dhe të aftë për të shqyrtuar vetveten.
—
Katekizmi i Shkurtër i Uestminsterit, Pyetja 96
Çfarë është Darka e Zotit?
Përgjigje:Darka e Zotit është një sakrament, në të cilin, përmes dhënies dhe marrjes së bukës dhe verës, sipas urdhërimit të Krishtit, shpallet vdekja e Tij; dhe ata që e marrin me denjitet, jo në një mënyrë trupore dhe mishore, por me besim, bëhen pjesëmarrës në trupin dhe gjakun e Tij, me të gjitha bekimet e Tij, për ushqimin e tyre shpirtëror dhe rritjen në hir.
—
Udhëzuesi i Uestminsterit për Adhurimin Publik të Perëndisë (1645)
PËR KREMETIMIN E KUNGIMIT, OSE SAKRAMENTIT TË DARKËS SË ZOTIT
Pas këtij këshillimi, paralajmërimi dhe ftese, tryeza duke qenë e mbuluar më parë me dinjitet dhe e vendosur në një mënyrë të tillë që besimtarët të mund të ulen rreth saj me rregull, shërbyesi duhet të fillojë veprimin me shenjtërimin dhe bekimin e elementeve të bukës dhe verës që janë para tij (buka në enë të përshtatshme dhe të përgatitura mirë, në mënyrë që të mund të thyhet nga ai dhe të ndahet mes besimtarëve; vera gjithashtu në kupa të mëdha), pasi fillimisht, me pak fjalë, të tregojë se këto elemente, që përndryshe janë të zakonshme, tani janë ndarë dhe shenjtëruar për këtë përdorim të shenjtë përmes fjalës së themelimit dhe lutjes.
—
Udhëzuesi për Adhurimin e Perëndisë (RPCNA, 1945)
Forma që do të përdoret është: “Bekojmë kaq shumë nga elementet e bukës dhe verës sa do të përdoren në këtë rast, të cilat i ndajmë tani nga një përdorim i zakonshëm në një përdorim sakramental, në emër dhe me autoritetin e Zotit Jezus Krishtit, Mbretit dhe Kreut të Kishës.”
—
Katekizmi i Heidelbergut, Pyetja 78
Atëherë, a bëhen buka dhe vera tamam trupi dhe gjaku i Krishtit?
Përgjigjja:
Aspak; por ashtu siç nuk shndërrohet uji në Pagëzim në gjakun e Krishtit, dhe nuk është ai që lan mëkatin, duke qenë vetëm shenja dhe vërtetimi i asaj që është caktuar nga Perëndia; ashtu dhe buka në Darkën e Zotit nuk shndërrohet në trupin e Krishtit, edhe pse quhet trupi i Krishtit Jezus, në harmoni me natyrën e vetitë e sakramenteve.
—
Rrëfimi Belg i Besimit, Neni 35: Sakramenti i Darkës së Zotit
Në mënyrë që të na e paraqesë këtë bukë frymërore dhe qiellore, Krishti ka caktuar një bukë tokësore dhe të dukshme, si sakrament të trupit të Vet, dhe verën si sakrament të gjakut të Vet.
—
Rrëfimi Skocez i Besimit (1560), Kapitulli 22: Për Administrimin e Drejtë të Sakramenteve
Sepse Krishti Jezus tha: “Merrni, hani, etj. Bëni këtë në përkujtimin tim.” Me këto fjalë dhe urdhër ai shenjtëroi bukën dhe verën, që të jenë sakramenti i trupit dhe gjakut të tij, me qëllim që njëra të hahet dhe që të gjithë të pinë nga tjetra; dhe jo që ato të ruhen për t’u adhuruar dhe nderuar si Zot, siç kanë bërë dikur papistët e verbër, të cilët gjithashtu kanë kryer sakrilegj, duke vjedhur nga njerëzit njërën pjesë të sakramentit: kupën e bekuar.
—
Tridhjetë e Nëntë Artikujt (1562, Versioni i Modernizuar) XXVIII
Për Darkën e Zotit
Transubstancimi (ose ndryshimi i esencës së Bukës dhe Verës) në Darkën e Zotit nuk mund të provohet nga Shkrimi i Shenjtë; përkundrazi, ai bie ndesh me fjalët e qarta të Shkrimit, rrëzon natyrën e një Sakramenti dhe ka dhënë shkas për shumë bestytni.
Perkthyer nga: https://wineinthelordssupper.net/
